nieuw jasje

Ik heb mijn blog even voorzien van een nieuw jasje. Ik hoor graag van jullie of dit makkelijker leest.

pfffff al dat geregel.....

Ik heb bijna mijn eerste werkweek eropzitten. Vorige week een fulltime cursus gehad en nu zit mijn eerste werkweek er bijna op.
En ik kan nu al concluderen: ik vindt het leuk. Meestal weet ik na een week wel of ik een baan leuk vind of niet en dit bevalt goed  Ik mag grotendeels mijn eigen beschikbaarheid plannen en daar ben ik heel erg blij mee.
Pfff maar wat is het een geregel en geplan rondom de opvang van mijn zoon.
Hij heeft een gastouder, maar die moet vanaf een andere woonplaats komen rijden, dus die is veel tijd kwijt met heen en weer reizen en ik moet alles met het openbaar vervoer doen, wat me ook zo'n 2 uur per enkele rit kost. Ik woon in een klein dorpje, waar er (nog lekker boers) maar 1x per uur een bus voorbij komt, heb je die gemist, heel erg jammer, dan moet je dus een uur wachten tot de volgende.

Dus na een week proberen ben ik erachter gekomen dat die gastouder toch niet de meest ideale oplossing voor mij is, ik moet soms tot 8 uur s'avonds werken en dat betekend dat ik pas om 10 uur thuis ben en dan moet de gastouder mijn zoon nog terug naar huis brengen, geen goede oplossing dus.

Dus heb ik even mijn oren te luisteren gelegd en ik hoorde dat ook mijn zoon zijn basisschool buiten en voorschoolse opvang aanbiedt: ideaal gewoon. Hij wordt door zijn eigen juf naar de BSO gebracht (zit in hetzelfde gebouw) en ik kan hem s'avonds lekker om 6 uur ophalen en het is voor mij letterlijk naast de deur, dus beter kan het niet. En die avond dat ik moet werken, past zijn vader op hem.
Er is weer een last van mijn schouders gevallen hiermee......

Vanaf volgende week gaat de opvang in dus ik ben heel benieuwd hoe alles gaat lopen...

Ik heb op mijn werk wel aangegeven dat ik minder zou willen werken. Ik werk nu 32 uur, verdeeld over 5 dagen en merk dat dat voor mij en mijn zoon teveel word, ik zie hem amper meer.
En dat wil ik hem en ook mijzelf niet aandoen, de tijd vliegt al voorbij, ik zou het zonde vinden om zoveel ontwikkeling van mijn zoon te missen, alleen voor een paar extra centen.
Ik heb nu aangegeven dat ik graag 28 uur zou willen werken, verdeeld over 4 dagen.
Financieel is dat voor mij ook nog te behappen.

In mijn (spaarzame) vrije tijd, ben ik nog steeds aan het uitzoeken, opruimen en marktplaatsen...
Voor mijn gevoel houdt het niet op..... Maar ik wil een net en opgeruimd huis, dus dan zou ik even door moeten pakken, en het levert ook lekker wat extra centjes op.
Nu ik weer aan het werk ben, merk ik pas hoe vol het is mijn huis is, vooral met schoonmaken. Het lijkt wel eeuwen te duren voordat alles schoon is.
Ik wil in zo min mogelijk tijd, zoveel mogelijk in het huishouden kunnen dus, dus dat betekend voor mij weg met overbodige spullen en hoera voor  ruimte en vrijheid.......

super nieuws

Ben even een paar dagen afwezig geweest, maar ik heb super goed nieuws.

Ik ga per volgende weer aan het werk, dus kan dan mijn uitkering vaarwel zeggen. Yess ik ga financieel weer onafhankelijk zijn.
Het is weliswaar voor 20-30 uur per week en mijn startloon is niet echt om over naar huis te schrijven.
Maar gelukkig gaat per maand mijn uurloon omhoog en duurt deze situatie niet zo heel erg lang meer.

Mijn opzegbrief voor de uitkering is inmiddels verstuurd en ik ben echt super blij dat ik daar geen gebruik meer van hoef te maken.
Vooral als ik alle berichten de laatste tijden lees over het naar beneden gooien van de uitkeringen.... 

Ik heb alles even op een rijtje gezet en moet waarschijnlijk wel wat geld erbij inleveren (tot januari 2015) maar dat heb ik er graag voor over.

De kortingen bij de belastingen zijn al ingevuld, als werkende alleenstaande moeder heb je blijkbaar recht op €350 per maand, naast alle toeslagen. Voorheen had ik ook alleenstaande ouderkorting, maar die moest ik weer inleveren op mijn uitkering.
Daarnaast gaat de alimentatie in per augustus dus daar krijg ik ook €200 ipv €50 per maand.
plus mijn loon. Met dat extra geld van de belasting kom ik ongeveer op hetzelfde bedrag uit als wat ik nu krijg bij mijn uitkering.
Mocht ik een gat krijgen, kan ik dat altijd nog aanvullen met de verkoop van mijn eigen spullen

Daarentegen staat dat ik volledig vrij ben, dat ik mijn verkopen op marktplaats niet hoef te verantwoorden en hoef op te geven, dat alles wat ik spaar niet hoef te verantwoorden (behalve dan aan de belastingdienst).
Dus voor mij betekend dat een extra stukje vrijheid. 

De eerste week (volgende week) heb ik eerst de hele week cursus, dus dat betekend voor mij de hele week werken, 40 uur en daarbij komt dat het van 3-10 uur s'avonds is, dus een hele rare tijd. Dus houdt niet zoveel tijd over om te bloggen, 
Dus als het even wat stiller hier is, niet getreurd,
I'll be back

wat mij verdrietig maakt.....

Ik wilde gelijk van start gaan, maar helaas heb ik nog niet veel persoonlijke dingen verteld, dus bij deze....
Het is een lang verhaal, dus heb je daar geen zin in, mag je overslaan ;)


Mijn moeder was 40 jaar toen ik werd geboren, als nakomeling. Mijn moeder is eerder getrouwd geweest en heeft daaruit 2 kinderen. Na haar scheiding leerde zij mijn (5 jaar jongere en zeer vrijgezellige) vader kennen. Mijn (half) broer woonde op dat moment bij zijn vader en mijn (half) zus woonde nog thuis.
Na verschillende pogingen om hun geluk te bekronen met een kindje,wat niet lukte, het medische traject ingegaan. Ook daar werd mijn moeder niet zwanger van en nadat ze het eigenlijk al hadden opgegeven, was ik in aantocht.
Mijn moeder had altijd al last van depressies, dat in combinatie met de vele nachtdiensten (in de zorg) zorgden ervoor dat ze is begonnen met drinken. Achteraf hoorde ik van mijn broer en zus dat ze al sinds ze getrouwd was met hun vader ook al stiekem dronk.
Mijn moeder was een fantastische vrouw, ze heeft me goed en netjes opgevoed en ze was altijd thuis als ik uit school kwam en samen deden we veel leuke dingen.
Alleen het drinken werd steeds erger, het viel me op dat als ze wat depressiever was ze meer dronk.
Mijn moeder heeft bepaalde aanvaringen gehad met mijn zus, waardoor mijn moeder, mijn zus de deur heeft gewezen.

Mijn moeder voelde zich totaal niet thuis in de straat waar wij woonden, wij hadden een koophuis, maar er waren ook huurhuizen. Dat was beleid van de gemeente, stop maar wat minderbedeelden tussen de jan modaal's. Als mijn moeder dan s'morgens thuis kwam van haar nachtdienst stonden alle buren op het plein met elkaar te kleppen en over andere mensen te praten... Daar hield mijn moeder niet van dus ze viel uit de toon.

Mijn ouders besloten toen dat ze een stuk grond wilde kopen en daar een nieuw huis te bouwen.
In de tussentijd hadden ze een stacaravan gekocht op een mini-camping.
In die tijd kwamen er scheurtjes in het huwelijk.
Mijn moeder was niet meer zeker of ze wel zo'n grote stap wilde maken met mijn vader. Maar omdat ze het huwelijk toch een kans wilde geven hebben ze een kleine bungalow gekocht op diezelfde camping en daar voorlopig te trekken.

Als heel snel werd duidelijk dat mijn moeder zeer depressief was en daardoor zeer veel dronk. Ze had waanideeën en dacht dat iedereen haar kwaad wilde doen (behalve ik).
Laat ik zo zeggen, dat het niet zo'n leuke tijd was. Ze doolde s'nachts rond in het bos, heeft een aantal pogingen gedaan om haar leven te beëindigen en ik was van dat alles getuige.....
De laatste 2 weken heeft ze bij mij op de slaapkamer doorgebracht. Wat ik op 12 jarige leeftijd wel gezellig vond...
Daarna heeft ze haar spullen gepakt en is ze ervandoor gegaan.
Ik heb haar een paar weken later weer teruggezien, bij de advocaat.
Mijn moeder vond dat zij mij op dat moment niks kon bieden en dat ik uit financieel opzicht beter eerst bij hem kon blijven. Ik zat toen net in de overgang naar de middelbare school.

Dat is een tijdje goed gegaan, ik had op dat moment erg veel steun aan mijn vriendinnen en vrienden.
In die tijd had mijn vader wel contact met mijn moeder en hij hoopte dat ze weer terug zou komen.
Mijn vader wilde in die periode niet dat ik contact zou hebben met mijn moeder, waarom? ik heb na al die jaren nog steeds geen idee...
Mijn vader liet mijn regelmatig een paar dagen alleen thuis, ik moet eerlijk bekennen dat ik in die periode geen heilige ben geweest, ik ben regelmatig stiekem naar kermissen gegaan, heb zelfs geld van mijn vader gestolen en pakjes shag (hij rookte zware vannelle, dus je kunt nagaan hoe dat moet hebben geleden bij een meisje van 12 met blonde haren, grote blauwe ogen ;) 

Tot mijn vader ineens op een dag aankondigde dat we een dagje weg zouden gaan, naar de dierentuin.
En mijn moeder ging mee.....
Daarna was ik niet meer bij mijn moeder weg te slaan natuurlijk en die dag gelijk besloten om bij mijn moeder te gaan wonen.

In de jaren erna ging het de ene dag beter met mijn moeder dan het andere. Ze had er heel veel moeite mee dat mijn broer en zus geen contact met haar wilden. Als ze elkaar tegenkwamen, maakten ze wel een praatje met elkaar, maar ze kwamen niet en mijn moeder ging niet. Daarom ging ze meer en meer drinken.Ook stiekem, dus s'morgens vroeg in een koffiemok zat beerenburg bijvoorbeeld
Ze had ook een kwade dronk, als ze teveel ophad dan schreeuwde ze tegen me en maakte me voor rotte vis uit.
Ik vond het mijn plicht (ja dat dacht ik op 16 jarige leeftijd) om voor mijn moeder te zorgen. Dus als ze het weer eens niet zag zitten, vrolijkte ik haar op en dan ging het weer een paar dagen goed. Ondertussen dronk ze steeds meer. Heb haar ingeschreven bij de AA (waar ze natuurlijk niet heen ging), ik heb gesprekken gehad met de dokter (die kon mijn niet helpen, want ze wilde niet geholpen worden) en zo ging het maar door........
Toch was ze mijn moeder en vriendin, ik kon al mijn problemen bij haar kwijt en we deden heel veel samen. Zoals ik al aangaf, als ze niet dronk was ze een fantastisch mens.

Al die tijd was ik kwaad op mijn vader en heb ik geen contact met hem gehad.
5 jaar lang heb ik geen contact met hem gehad en hij ook niet met mij. Ik was er vanuit gegaan dat ik hem gewoon teveel was.

Todat ik mijn ex-man leerde kennen.
Ik was jong en smoorverliefd en hij had verder niemand meer en mijn moeder gaf aan dat hij bij ons in mocht trekken. Mijn ex had geen familie meer en vond het heel belangrijk dat ik wel weer contact zou hebben met mijn vader, je hebt er immers maar 1.
Mijn ex en ik zijn getrouwd en mijn vader kwam erachter en belde mij op, en vroeg of wij zin hadden om even langs te komen.
Hij was inmiddels verhuisd en woonde zelfs in hetzelfde dorpje als wij.

Dezelfde avond nog afgesproken en hoewel ik zenuwachtig was, ging het goed, we hebben het nergens over gehad, beetje koetjes en kalfjes gesprek.

Ik was net 18 geworden toen mijn moeder zich opeens niet zo lekker voelde, ze had een raar gevoel bij het plassen en ging naar de dokter. De dokter heeft haar goed onderzocht en gaf haar medicijnen mee voor een te lage bloeddruk en een antibioticakuur en het advies om bloed te laten prikken.

Ik liep stage en hoefde op vrijdag (gelukkig) nooit naar stage. Mijn moeder was altijd zeer vroeg wakker. Dus toen ik van bed kwam en mijn moeder nog niet in de kamer was, was mijn verbazing ook groot.
Ik heb toen ontbijt gemaakt en toen de koffie doorliep kwam mijn moeder letterlijk de kamer binnenvallen.....
Ze gaf aan niet meer goed te kunnen lopen en toen ik nog eens goed naar haar keek was haar hele lichaam oranje.
Ik wilde gelijk de dokter bellen, maar mijn moeder wilde dat niet. Ik ben op dat moment eigenwijs geweest en heb toch gebeld, binnen 2 minuten was de dokter aanwezig en na 1 blik op mijn moeder werd de ambulance erbij geroepen.

Ik gelijk mijn ex gebeld en die kwam gelijk.
Ambulance kwam en nam mijn moeder mee. Allerlei onderzoeken gehad in het ziekenhuis en daar kwam al vrij snel naar voren dat ze een vervette lever had van het drinken, daar in het ziekenhuis gaf ze toe dat ze zo'n liter drank per dag dronk.
Daarna ging ze naar een kamer en kreeg ze bloedtransfusies. Daar maakte ze grapjes, dat ik haar leesbril mee moest nemen en haar puzzelboekje omdat ze zich anders zo verveelde.
Ze zei dat wij maar naar huis moesten gaan omdat we nog niet hadden gegeten.
Bij thuiskomst gelijk mijn broer en zus gebeld, dat mam in het ziekenhuis lag en dat het er niet zo goed voor haar uitzag. Verder vrienden en kennissen op de hoogte gebracht.
Op dat moment zei ik tegen mijn ex dat ik het gevoel had dat het ziekenhuis zo ging bellen en dat we zo snel mogelijk moeten komen.
Ik had mijn zin nog niet afgemaakt of daar ging de telefoon.....
Of ik wilde komen want mijn moeder was naar de wc gelopen en daar een hartaanval gehad, ze hadden haar hart weer aan de praat kunnen krijgen, maar dat was het enige......
Wij erheen, mijn broer en zus waren er ook.
Ze was helemaal dik van het vocht en medicijnen, overal slangen en piepjes.
Ik heb tegen haar gepraat en gezegd dat het goed was zo, dat ze nu mocht rusten en toen stopte haar hart ermee...

Daarna kwamen we er dus alleen voor te staan. Het huurhuis waar we in zaten was te duur voor ons en wij studeerden nog. 
Dus verhuisd en met veel financiële zorgen school afgemaakt. In het begin hebben we wel eens weken geen geld gehad.....

Maar even terug naar mijn vader. Na het overlijden van mijn moeder contact gehouden met mijn vader, maar verder dan een praatje over het weer kwamen we niet.
Sinds mijn ik zwanger was van van zoon kwam hij opeens elke week even op bezoek, meestal duurde dat bezoek niet langer dan een half uurtje, maar toch hij was er.
Toen mijn zoon geboren is, was hij er niet, hij kwam pas aanzetten na 2 weken. Daarna kwam hij elke week weer even langs.
Totdat hij een vrouw leerde kennen......
Deze vrouw was nog getrouwd,
het was een collega van zijn werk en zoals mijn vader het zei, viel hem al langer lastig op het werk en ze sprak hem elke dag aan op facebook. Hij gaf hier aan dat hij dat zeer vervelend vond.
Een week later kwam hij op bezoek en gaf aan een relatie met haar te hebben. Ze ging scheiden van haar ex-man en kreeg haar eigen woning. Dat was volgens haar erg lastig, omdat mijn vader en zij zover van elkaar woonden (10 minuten met de auto en 20 minuten op de fiets!!!)
Een maand later trok ze bij hem in. Een week later had mijn vader een andere auto, hetzelfde merk en type als haar ex ook had gehad. Nog een week later hadden ze een huis gekocht en de trouwdatum vastgesteld....
Ik heb alles geaccepteerd en nooit een probleem ervan gemaakt, het is hun leven en als ze gelukkig zijn dan vind ik het prima.
In tegenstelling tot haar 2 dochters....Die hadden er idd wel problemen mee.

Mijn vader was jarig, ik was daar met mijn zoon, mijn ex moest werken. En helemaal niks aan de hand, gezellig met zijn allen bij elkaar gezeten.
De volgende dag krijg ik een mail van haar dochter, wat een slechte dochter ik was en of ik helemaal gestoord was en dat ik net zo leugenachtig was als mijn vader.....
Er bleek dus een stoel te zijn die kapot was. En volgens mijn stiefmoeder had ik tegen mijn vader gezegd dat haar ene dochter die stoel kapot had gemaakt. Ik wist van niks......

En in plaats dat mijn vader het opnam voor me, heeft hij niks gedaan en toen ben ik uit mijn slof geschoten.... Ik heb zelfs de telefoon erop gegooid, wat ik nooit doe want ik blijf altijd erg rustig.

Daarna hebben we een jaar geen contact gehad. Totdat mijn stiefmoeder mij opeens belde dat ze graag even langs wilde komen om met mij te praten, mijn vader wilde niet mee.
Toen aangegeven dat zei alleen welkom was samen met mijn vader en toen kwamen ze....

Mijn vader zei gelijk dat hij niet kwam voor mij, maar voor mijn zoon en dat ik een trut was.....
De reden waarom ze wilden komen is dat ze na een jaar gingen scheiden. En dat mijn vader wilde veranderen en er wel voor mijn zoon wilde zijn, omdat wij alles zijn wat hij nog heeft. (hij heeft alle contact met vrienden en familie verbroken voor haar)
Zij vertrok naar een andere woning en mijn vader bleef in het veel te dure koopwoning wonen.
Woning was leeg, alle spullen (ze hadden een lening afgesloten om allemaal nieuwe meubels en alles aan te schaffen) heeft zij meegenomen.
Wij hebben hem geholpen met nieuwe meubels, overal ingeschreven bij huurstichtingen enzv.

Duurde maar een paar weken en toen waren ze weer bij elkaar. Toen opeens werd het contact weer minder.
Toen weer een paar weken later kregen ze ruzie dat mijn vader geen pakje sigaretten voor haar was gaan halen. Toen waren ze weer uit elkaar.

Volgen jullie het nog?????

En nu zijn ze weer bij elkaar en zijn ze happier dan ooit.

En wat mijn nu het meest verdrietig maakt van alles?

Nog NOOIT hebben ze (of hij) op mijn zoon gepast, nog NOOIT hebben ze iets leuks met hem gedaan.
maar wel een profielfoto op facebook zetten met zichzelf en mijn zoon erop. Dan zijn er mensen die erop reageren dat mijn zoon zo groot is geworden en het enige wat ik denk is dat hij nu nog groter is, maar dat mijn vader dat niet weet omdat hij hem al een half jaar niet heeft gezien.....

Wat is het soms oneerlijk verdeeld in de wereld, sommige mensen willen graag een kleinkind of willen die graag zien en die hebben de mogelijkheid niet en sommigen kunnen het en willen het op de een of andere manier niet....

mijn zoon heeft verder geen oma of opa en de enige opa die hij nog heeft laat het afweten
En dat doet me pijn...