Na de keizersnede heb ik wat complicaties gekregen, ik was vrij snel weer op de been en voelde me vrij snel al weer goed.
Na een aantal weken echter kreeg ik last van mijn litteken van de keizersnede.
Mijn lichaam stootte de onderhuidse, inwendige hechtingen af, waardoor elke keer mijn wond weer een stukje openging. Dit moet op de natuurlijke manier genezen, maar hier ben ik (nog) wel een paar weken zoet mee en ik moet in de tussentijd zo rustig mogelijk doen.
Mijn vader zit in een andere plaats in een verzorgingshuis (een kilometer of 40 van onze woonplaats) vandaar dat ik hem eigenlijk sinds mei niet meer heb gezien.
Ik heb telefonisch contact gehad met het verzorgingstehuis, helaas mogen ze mij, als enige dochter, geen informatie geven aangezien ik geen contactpersoon ben.
Afgelopen week belde mijn tante (jongste zusje van mijn vader) mij op.
Als wij elkaar zien maken we een praatje met elkaar, maar echt op bezoek gaan bij elkaar doen we niet.
Zij vroeg mij of het waar was dat mijn vader is overleden. Haar achterbuurvrouw werkt bij de ex vrouw van mijn vader en die ex vrouw vertelde op het werk dat mijn vader is overleden.
Het verzorgingshuis heeft mijn telefoonnummer en mocht er wat aan de hand zijn, had ik wel een telefoontje van hun verwacht.
Ik heb na het belletje van mijn tante gelijk contact gezocht met het verzorgingshuis. Deze mochten mij echter niet vertellen of mijn vader was overleden, aangezien ik geen contactpersoon ben.
Ik ben nooit boos, maar ben echt uit mijn slof geschoten tegen de leidinggevende. Ze bleef bij haar standpunt en ik moest maar contact opnemen met de contactpersoon (de ex vrouw van mijn vader).
Deze neemt echter haar telefoon niet op
Daarop heb ik contact gezocht met de gemeente, deze konden mij ook niet verder helpen ivm de privacywet.
Uiteindelijk heb ik met een smoes contact op moeten nemen met de Belastingdienst en deze gaven aan dat ze hebben doorgekregen dat mijn vader op 20 mei is overleden.
Ik ben zijn enigste dochter en weet van niks, zijn gehele familie weet van niks en niemand, maar dan ook echt niemand kan mij vertellen wat er met mijn vader is gebeurd.
Is hij begraven? gecremeerd? wat is er met al zijn spullen gebeurd? zijn foto's van vroeger, foto's van mij en van mijn man en zoon?
Ik heb hierop contact opgenomen met een notaris en deze gaf aan dat ik het boedelregister moet raadplegen. Dit heb ik gedaan, dit had alleen nogal wat voeten in de aarde omdat ik erachter moest komen wat zijn laatste woonadres is geweest voor het verzorgingshuis. Dit is inmiddels gelukt en nu wacht ik op bericht van het boedelregister.
Is er wel een notaris bij betrokken geweest (wat ik niet verwacht), dan moet ik daarmee contact opnemen.
Is deze er niet dan neem ik contact op mijn eigen notaris en dan gaat er een aangetekende brief richting zijn ex vrouw met het verzoek om al zijn spullen, en administratie aan mij te overhandigen.
Want volgens het erfrecht had en heeft zijn nergens zeggenschap op en over. Doet zij dit niet dan gaat er een aangifte naar de politie en neem ik contact op met een advocaat.
Nu zullen er mensen zeggen: waarom zou je dit doen? je krijgt je vader er niet mee terug, laat het rusten.
Dat klopt en mijn vader krijg ik er niet meer mee terug. Maar het kan en mag toch niet zo zijn dat iemand waarmee je geen connectie meer hebt (ex vrouw) en waar je maar 10 maanden mee bent getrouwd dit zomaar ongestraft kan doen en zo egoïstisch kan zijn dat je iemand zijn eigen dochter en familie geen afscheid laat nemen. Nog geen overlijdenskaart is er verstuurd, nog geen advertentie in de krant. Ik ontdekte via via dat zijn ex vrouw mijn vader zijn oude werkgever heeft aangegeven dat er geen advertentie geplaatst mag worden en dat het budget wat zijn oude werkgever daarvoor heeft aan haar heeft uitbetaald. Dan ben je in mijn ogen een echt monster!!!
Dit gaat waarschijnlijk nog erg lang duren en veel tijd en geld kosten, maar dat heb ik er graag voor over.
